m. (-tonen), vakterm voor de middentinten (overgangen tussen licht en donker) in de verschillende grafische procédés, vnl. in de fotomechanische illustratietechniek.
(e) Strikt genomen is alleen in de rechtstreekse fotografie een volkomen halftoon met geheel gesloten tintvlakken, zuivere gradaties en onderlinge overgangen bereikbaar. In de drukmethoden is hij, hoewel hij voor het blote oog vaak volkomen lijkt, slechts schijnbaar, omdat hij daar door een ontleding van het beeld in meer of minder aaneengesloten lijnen of punten wordt verkregen.
