[Fr.], v. (-s) ornamentmotief bestaande uit een regelmatig, min of meer ingewikkeld, patroon van bundels golvende, evenwijdig verlopende lijnen die elkaar kruisen.
(e) De guilloche komt voor als decoratief element in o.m. de bouwkunst in de klassieke oudheid. Het woord is afgeleid van Guillot, een Fransman die de guillocheermachine uitvond. Het patroon wordt als lineair motief met de burijn of de guillocheermachine gegraveerd in glas of inmetaal, b.v. ter versiering van horlogedeksels. Het ornament treft men ook aan op geldswaardige papieren.
