stroming in de Duitse en Oostenrijkse politiek na 1848 die Duitsland federatief wilde verenigen met en onder leiding van Oostenrijk (→Frankfortse Parlement). Zij stond tegenover de Klein-Duitse richting, die de Duitse eenheid wilde zonder Oostenrijk en onder leiding van Pruisen.
Van 1860-66 nam het aantal aanhangers van de Groot-Duitse richting toe, toen Oostenrijk de liberale weg scheen op te gaan en naar hervorming van de Duitse Bond streefde. Bismarck daarentegen volgde in Pruisen een scherp reactionaire koers en zegevierde. De Groot-Duitse richting kwam opnieuw tot leven na 1918, toen het Habsburgse Rijk ineengeschrompeld was tot de staat Oostenrijk, en de Sudeten-Duitsers bij Tsjechoslowakije kwamen. Dit werkte het streven van alle Duitsers naar aaneensluiting (→Anschluss) in de hand.LITT. W.Andreas, Die Wandlungen desgrossdeutschen Gedankens (1924); H.von Möller, Grossdeutsch und Kleindeutsch (1937); K.Demeter, Grossdeutsche Stimmen 1848—49 (1939); W. Real, Der deutsche Reformverein (1966).
