Ned. eilandje in de Waddenzee tussen Friesland en Terschelling. Het is een restant van een jongholoceen veenlandschap.
Griend scheurde in 1287 los van het vasteland; het was toen bezit van de abdij van Lidlum. In de middeleeuwen was er op Griend een stadje gelegen waar voortgezet onderwijs werd gegeven. Verder werd het eiland bewoond door boeren die vooral schapen hielden. De kaas van Griend werd in de 17e eeuw tot de drie beste van Holland gerekend. In de 18e eeuw trokken veel bewoners weg omdat Griend bedreigd werd door stormen. In de zomer van 1877 verdronken bij een storm herders en hun kudde.
Sindsdien is het eiland onbewoond. In 1916 werd het een natuurreservaat, dat vooral bekend is geworden als broedplaats van de stern, de kapmeeuw en de visdief. In 1973 -74 werd het eiland voorzien van een zandwal om verwoesting door de zee tegen te gaan.
