v. (-turen),
1. structuur van de grenslaag van een vaste stof;
2. een van de uiterste structuren van een stof met mesomere eigenschappen (e).
(e) Grensstructuren treden op in stoffen met afwisselend enkele en dubbele bindingen door het verschijnsel van de conjugatie (meerdere grensstructuren). De beschikbaarheid van een aantal grensstructuren geeft aanleiding tot een gemengde structuur, die niet precies gedefinieerd kan worden, al kan men de percentages waarin de grensstructuren deelnemen wel bepalen. De totale energie van het systeem is dan lager dan enige structuur die men ervoor kan bedenken. Grensstructuren zijn b.v. de Kékulé-structuren van benzeen.
