[→Eng. pool, pot bij spel; bijeenlegging van gelden], de in 1961 tussen de centrale banken van acht landen (België, Frankrijk, Italië, Nederland, Groot-Brittannië, de VS, de BRD en Zwitserland) op voorstel van de Federal Reserve Bank of New York gesloten overeenkomst met het doel door aanen (vooral) verkoop, via de Bank of England als centrale agent, op de Londense goudmarkt de vrije goudprijs aan de officiële prijs van $ 35 per ounce te binden en de speculatie tegen de dollar op te vangen. De Goudpool heeft bevredigend gewerkt tot 1967.
Toen werden de betalingsbalanstekorten van Groot-Brittannië en de VS zo groot, dat opnieuw valuta-onrust ontstond. Frankrijk trok zich terug; het pond sterling en andere valuta’s moesten devalueren. De speculatiedruk werd zo groot, dat in 1968 tot opheffing van de Goudpool werd besloten; de bestaande monetaire goudvoorraden zouden verder uitsluitend worden gebruikt voor onderlinge verrekening tussen monetaire autoriteiten op basis van de officiële goudprijs.
