Grieks sofist en retor, *483(?) v.C. Leontini (Sicilië), ♱375(?) v.C.
Larissa. Gorgias kwam in 427 v.C. als lid van een gezantschap te Athene, waar zijn spreektrant diepe indruk maakte. Later trok hij als leraar in de retorica Griekenland door. In zijn natuurfilosofie volgde hij ➝Empedokles. In filosofisch opzicht is het meest van belang zijn gedeeltelijk bewaard gebleven geschrift Over het niet-zijnde of over de natuur. Hierin verdedigt hij (waarschijnlijk in reactie op, maar methodisch in navolging van de Eleatische filosofie) drie stellingen: 1. er bestaat niets;
2. als er iets bestond, zou men het toch niet kunnen kennen;
3. ook als men het zou kunnen kennen, zou men er toch niets van aan anderen kunnen meedelen. Gorgias ‘bewees’ deze stellingen door redeneringen ex absurdo, een reden waarom velen (waarschijnlijk terecht) in dit nihilisme niets anders zien dan een vertoon van dialectische handigheid. Zijn fragmentarisch bewaard gebleven modelredevoeringen Lofrede op Helena en Verdediging van Palamedes wijzen in deze richting. In Platoons dialoog Gorgias, een scherpe aanval op het sofisme, is Gorgias hoofdpersoon. Uitgave: Fragm. der Vorsokratiker II, door Diels-Kranz (6e dr. 1952). litt. W.Vollgraff, L’oraison funèbre de Gorgias (1952); H.Newiger, Untersuchungen zu Gorgias’ Schrift über das Nichtseiende (1973).
