[Hebr., klomp aarde, onbezielde massa], m., in de mystieke, kabbalistische litteratuur een sagefiguur, een soort kunstmens van klei, tot leven gebracht door het uitspreken van de godsnaam met behulp van mystieke krachten.
(e) Het meest bekend is de golem van rabbi Löw (Jehoeda), opperrabbijn van Praag (*1512, ♱1609). De sage van de golem werd sinds Jakob Grimm (1808) herhaaldelijk in de Europese litteratuur verwerkt. litt. F.Thieberger, The great rabbi Loew of Prague. His life and work and the legend of the golem (1954).
