Braziliaanse staat in het westen van het land, 642000 km2, 2,9 mln. inw. Hoofdstad: Goiania.
Fysische gesteldheid.
De staat ligt op een hoogvlakte, heuvelachtig en door rivieren sterk versneden. De Chapada dos Veadeiros (1678 m) vormt met de Serra dos Divisoës de waterscheiding tussen Amazone en Parana. De meeste neerslag valt in sept.-april (1500 mm); savanneklimaat. Goiás is grotendeels overdekt met savannen; in het noorden zijn tropische wouden, langs de rivieren liggen galerijbossen.
Bevolking.
Het noorden wordt bewoond door jagers, verzamelaars en ladangbouwers.
Economie.
Het economisch zwaartepunt ligt in het zuidelijk en oostelijk randgebied. Daar heeft het kolonisatieproces een intensievere vorm aangenomen. Er zijn drie grote landbouwgebieden: bij de bronrivieren van de Tocatins, de Mato Grosso de Goiás (20000 km2), het dal van de Rio Paranaiba (18000 km2), en het dal van de Rio Parana (5000 km2). Produkten: katoen, rijst, cacao, suikerriet, koffie, tabak, fruit en voedingsmiddelen als maniok en bonen. Veeteelt is het voornaamste middel van bestaan; in het algemeen extensief. Op het gebied van de mijnbouw levert Goias mica en rutiel; de grootste nikkelmijnen ter wereld liggen bij Niquelandia.
Verder komen er goud, ijzer, mangaan, chroom, titaan en edelstenen voor. De exploitatie is matig; de reserves zijn groot. De industrie is zwak ontwikkeld; er is vrijwel uitsluitend verwerking van landbouwprodukten (levensmiddelen, katoen, leder, hout). De vestiging van Brasilia heeft bijgedragen tot een snellere ontwikkeling van dit gebied.
