in de rooms-katholieke liturgie de week die voorafgaat aan ➝Pasen, beginnend met ➝Palmzondag (tweede Passiezondag); in het protestantisme ➝stille week geheten. Aanvankelijk (2e eeuw) vierde de christelijke gemeente alleen de ➝paaswake, waarin zowel Jezus’ dood als verrijzenis werden gevierd als één heilsgebeuren.
Sinds de 3e eeuw kreeg deze nachtwake een voorbereiding van twee dagen, waarbij m.n. op vrijdag (een vastendag) Jezus’ lijden en dood werden herdacht (➝Goede Vrijdag). Sinds de 4e eeuw heeft er een ontwikkeling plaatsgehad. Veel pelgrims trokken naar Palestina, naar de heilige plaatsen, om daar de mysteriën te vieren: op de aan Pasen voorafgaande zondag Jezus’ intocht in Jeruzalem; op donderdag het Avondmaal met de leerlingen (VWitte Donderdag); op vrijdag Jezus’ lijden en dood; in de paasnacht de verrijzenis. Aldus ontstond te Jeruzalem de grote liturgie van de goede week, die door de plaatselijke kerken werd overgenomen. Deze liturgie is de kern van de christelijke eredienst en bewaart de meest authentieke tradities.
