Manuel de, eigenlijk: Manuel de Godoy y Alvarez de Farias Rios Sanchez Zarzosa, Spaans politicus, *12.5.1767 Castuera (Badajoz), ♱4.10. 1851 Parijs; uit arme adellijke familie. De Godoy diende bij de koninklijke garde, verwierf de liefde van de veel oudere koningin Marie Louise en de gunst van koning Karel IV en werd in 1792 generaal, hertog van Alcudia en eerste minister, en had grote invloed op de zwakke Karel IV.
Na de door hem gewilde en voor Spanje slecht afgelopen oorlog tegen het revolutionaire Frankrijk, hoefde De Godoy bij de Vrede van Bazel (1795) slechts San Domingo af te staan, waarop hij met de titel Principe de la Paz (prins van de vrede) beloond werd. In 1796 sloot hij een alliantie met Frankrijk, waarna Spanje gedurende twaalf jaar een Franse koers volgde. Deze alliantie leidde tot een oorlog met Engeland, die voor Spanje eindigde met verlies van koloniën. De Godoy werd in 1798 ontslagen, maar verloor zijn invloed niet. In 1801 keerde hij als eerste minister terug en werd tevens opperbevelhebber van leger en vloot. In 1805 ging tijdens de Frans-Engelse Oorlog in de Slag bij Trafalgar ook de Spaanse vloot ten onder.
De Godoy onderhandelde vervolgens in het geheim met keizer Napoleon I over een eigen vorstendom, maar werd teleurgesteld. Inmiddels was het verzet tegen De Godoy toegenomen; een complot onder leiding van kroonprins Ferdinand werd verijdeld. Toen echter Franse troepen in 1808 Spanje binnenvielen en het hof naar Aranjuez was gevlucht, brak daar een oproer uit en werd De Godoy gearresteerd door Ferdinand, die hem echter weer moest vrijlaten door tussenkomst van Franse troepen. De Godoy volgde op last van Napoleon het hof naar Bayonne en vervolgens in ballingschap naar Rome. Na de dood van Karel IV (1819) woonde De Godoy in behoeftige omstandigheden in Parijs, waar hij bleef, ook nadat hij in 1847 was gerehabiliteerd. Werk: Memorias (1836—42). Uitgave: Memorias, door C.Seco Serrano (1965).
