[➝Gr. gnome, oordeel], v. (-n), kernachtige spreuk die een algemene waarheid of levensregel bevat.
(e) Gnomen komen zowel in gebonden als in ongebonden stijl van oudsher voor. In Griekenland bloeide vooral in de 6e eeuw v.C. een rijke gnomische poëzie (Soloon, Theognis, Fokylides). Korte gnomen in prozavorm werden toegeschreven aan levenswijze mannen van die eeuw, de Zeven Wijzen. Tot de Latijnse gnomenlitteratuur behoren de Sententiae van Publilius Syrus en de Dicta of Disticha Catonis. In Nederland hadden de gnomische verzen van Jacob Cats en Constantijn Huygens veel succes.
