Leopold, Duits scheikundige, *2.8.1788 Göttingen, ♱13.4.1853 Heidelberg; een van de bekendste leden van een geleerdenfamilie, die uit apothekers en scheikundigen bestond. Gmelin was van 1814-51 hoogleraar scheien geneeskunde te Heidelberg.
Zijn werkterrein lag op de gebieden mineralogie, anorganische, organische en fysiologische chemie. Hij had veel invloed op de scheikunde in de eerste helft van de 19e eeuw. Gmelin is vooral bekend door zijn ‘Handbuch der theoretischen Chemie’, dat tijdens zijn leven vier drukken beleefde. Werk: Handbuch der theoretischen Chemie (3 dln. 1817-19; facs. 1967); 8e dr. als Handbuch der anorganischen Chemie, door het Gmelin-Institut, Frankfort a.d. M. (1924 vlg.).
