Vincenzo, Italiaans filosoof en politicus, *5.4.1801 Turijn, †26.10. Parijs.
Gioberti, sinds 1825 priester, wilde als reactie op het materialisme een filosofie herstellen die steunde op de ontologische theorieën van de middeleeuwse mystici. Hij streed voor hervorming van de Kerk en polemiseerde met de jezuïeten. Om zijn ideeën over vrijheid en onafhankelijkheid moest hij in 1833 vluchten, eerst naar Parijs, later naar Brussel, waar hij zijn werk schreef Del primato morale e civile degli italiani, een pleidooi voor een verenigd Italië onder leiding van de paus. In 1848 keerde hij naar Italië terug en was drie maanden premier van Sardinië. In 1849 week hij weer uit naar Parijs, waar hij vanuit politieke ervaring de eenheid van Italië onder de koning van Sardinië bepleitte. Werken: Teorica del sopranaturale (1838), Del primato morale e civile degli Italiani (1843), Del rinnovamento civile d’Italia (1846), Il gesuita moderno (8 dln. 1847).
Uitgaven: Verzamelde werken (34 dln. 1877 vlg.); nationale uitg. afz. werken (1938 vlg.). LITT. L.Hortig-Kolbay, Gioberti und seine polit. Staatsidee (1943); S.Romagnoli, V.Gioberti(1961).
