Duits rechtsgeleerde, *11.11. 1841 Stettin, ♱lO.10.1921 Berlijn; vader van Julius von ➝Gierke. Von Gierke, leerling van G. von ➝Beseler, werd in 1867 privaatdocent te Berlijn, daarna hoogleraar te Breslau (1872), Heidelberg (1884) en Berlijn (1877).
Hij wordt gezien als een van de prominente rechtsgeleerden van zijn tijd, die tegenover het positieve recht de rechtsidee naar voren bracht. De corporatieve gedachte beschouwde hij als een van de hoekstenen van het Duitse recht, die hij ook neergelegd wilde zien in het nieuwe Duitse BW en in het staatsrecht. Door de nadruk die hij legde op de sociale functie van het privaatrecht stimuleerde hij de ontwikkeling van het Duitse arbeidsrecht. Werken: Das deutsche Genossenschaftsrecht (4 dln. 1868-1913; deel lIl door F.Maitland gedeelt. vert. en uitgeg. als Political theories of the middle ages, 1922), Johannes Althusius und die Entwicklung der natürlichen Staatstheorien (1880,4e dr. 1929, herdr. 1958), Der Entwurf eines bürgerl. Gesetzbuchs und das deutsche Recht (1889), Die soziale Aufgabe des Privatrechts (1889), Deutsche Privatrecht (3 dln. 1895-1917), Das Wesen der menschl. Verbande (1902), Die Grundbegriffe des Staatsrechts und die neuen Staatsrechtstheorien (1915), (red.) Untersuchungen zur deutschen Staatsund Rechtsgeschichte (1878-1921). litt. J.Kruseman, Otto von Gierke (1948).
