internationale vergadering van kerken met een gereformeerde belijdenis. In 1946 kwam de synode voor het eerst bijeen in Grand Rapids (Michigan, VS).
Daaraan namen drie kerken deel, waaronder de ➝Gereformeerde Kerken in Nederland. De synode koos haar grondslag in de geschriften van het OT en NT, naar de opvatting van de gereformeerde belijdenisgeschriften. De deelnemende kerken zien het doel der Gereformeerd Oecumenische Synode als volgt: 1. elkaar raadplegen over belangrijke problemen die betrekking hebben op het geestelijk welzijn en de schriftuurlijke regering der kerken;
2. met elkaar beraadslagen over het zendingswerk;
3. ernaar streven een gemeenschappelijke gedragslijn te volgen met betrekking tot gemeenschappelijke problemen;
4. eendrachtig getuigenis geven van het gereformeerde geloof in het midden van een wereld die leeft in dwaling en rondtast in duisternis;
5. uitdrukking geven aan de eenheid in Christus als gereformeerde kerken, hoe verspreid ook over deze aarde.
Voor de tweede maal kwam de synode bijeen in 1949 te Amsterdam. Veertien kerken uit Europa, Indonesië, Noord-Amerika en Zuid-Afrika zonden afgevaardigden. Als waarnemers waren ook aanwezig vertegenwoordigers van de ➝Christelijke Gereformeerde Kerken, die in 1963 als lid tot de synode toetraden. De synode adviseerde de participerende kerken zich niet aan te sluiten bij de ➝Wereldraad van Kerken. De Synode van Edinburgh (1953), waar tien kerken aanwezig waren, adviseerde haar leden opnieuw niet toe te treden tot de Wereldraad.
De synode van Potchefstroom in 1958 bracht de verschillen tussen de kerken in en buiten ZuidAfrika aan het licht, met betrekking tot het rassenvraagstuk en de apartheidspolitiek. De vijfde synode werd in 1963 in Grand Rapids gehouden, waar 22 kerken uit alle delen der wereld zich lieten vertegenwoordigen. De Synode van Lunteren (1968), waar 35 kerken zich door 100 gedelegeerden en waarnemers lieten vertegenwoordigen, handhaafde de afwijzende houding ten aanzien van de Wereldraad, ondanks krachtige oppositie van de vertegenwoordigers der Gereformeerde Kerken in Nederland. Er werd besloten de toelating van de vrouw tot het kerkelijk ambt te ontraden. Ten aanzien van het rassenvraagstuk kwam de synode niet tot een uitspraak die de apartheid ondubbelzinnig afwijst. In 1972 kwam de synode in Sydney bijeen, waar ernstige kritiek werd uitgebracht op de Gereformeerde Kerken in Nederland, die zich gemeld hadden voor het lidmaatschap van de Wereldraad van Kerken.
De Nederlander K.Runia werd tot voorzitter gekozen. [dr.C.P.van Andel Azn.] litt. Acta der Gereformeerd Oecumenische Synoden.
