graaf van Gelre (1207-29), ♱22.10.1229; achterkleinzoon van Gerard IV, zoon van Otto I; gehuwd met Margareta, dochter van hertog Hendrik I van Brabant. Gerard keerde zich na ca. 1215 tegen de Utrechtse bisschop en zocht verbinding met de Stichtse ridderschap in Salland en langs de Overijsselse Vecht, die tegen de bisschop in opstand was gekomen.
Hij verwierf het bisschoppelijk bezit in Eist en Odiliënberg en nam deel aan de veldtocht van bisschop Otto II van Lippe tegen Rudolf, de kastelein van Coevorden; hij werd gewond en gevangengenomen in de Slag bij ➝Ane (1227), maar op erewoord vrijgelaten.litt. P.N.van Doorninck en J.S.van Veen, De graven en hertogen van Gelre (1904); W.de Vries, De oorsprong van het geslacht der graven van Gelre (in: Bijdr. en Meded. Ver. Gelre, 1946); M.A. Beelaerts van Blokland, De afstamming van de graven van Gelre (in: Ned. Leeuw, 1948).
