v., de bereiding en verspreiding van geneesmiddelen.
(e)De voornaamste wettelijke maatregel inzake de geneesmiddelenvoorziening is in Nederland de Wet op de Geneesmiddelenvoorziening en de Uitoefening der Artsenijbereidkunst van 28.7.1958, Stb. 408. Deze wet, die de Wet Uitoefening Artsenijbereidkunst van 1865 heeft vervangen, houdt zich zowel bezig met de bereiding en aflevering van geneesmiddelen vanuit de apotheek als met de industriële produktie. In het Besluit Uitoefening Artsenijbereidkunst van 1.3.1965, Stb. 75, ook wel het ➝Apotheekbesluit genoemd, worden nadere regelen gegeven met betrekking tot de artsenijbereidkunst. Dit besluit is van toepassing op de apotheker, de apothekersassistent en de apotheekhoudend huisarts. In de wet is geregeld wanneer en onder welke voorwaarden aflevering door geneeskundigen mag geschieden. Voor de industriële produktie en aflevering van geneesmiddelen is een vergunning van de minister van Volksgezondheid vereist.
Verpakte geneesmiddelen (de specialité’s) mogen slechts worden bereid en afgeleverd indien zij zijn opgenomen in een register dat door het College ter beoordeling van verpakte geneesmiddelen wordt bijgehouden. Opneming geschiedt alleen als het geneesmiddel naar redelijkerwijs mag worden aangenomen de aangeprezen werking bezit, niet schadelijk is voor de volksgezondheid bij gebruik overeenkomstig het voorschrift op of gevoegd bij de verpakking en voldoet aan de krachtens de wet gestelde nadere voorschriften. De wet laat de mogelijkheid open dat verpakte geneesmiddelen ook door drogisten mogen worden verkocht. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen geneesmiddelen die uitsluitend op recept verkrijgbaar zijn (UR), die welke uitsluitend bij de apotheek (doch ook zonder recept) verkrijgbaar zijn (UA), en die welke apotheek èn drogist mogen verstrekken. Gedetailleerde voorschriften inzake de verpakte geneesmiddelen zijn opgenomen in het Besluit Verpakte Geneesmiddelen van 16.7.1963 Stb. 336. De geneesmiddelenvoorziening in Nederland staat onder het staatstoezicht op de volksgezondheid, nl. de inspectie, belast met het toezicht op de geneesmiddelen. Voor de verzekerden die onder de Ziekenfondswet vallen, is de geneesmiddelenvoorziening nader geregeld in het Deelbesluit Farmaceutische Hulp Ziekenfondsverzekering van 7.7.1975, Stcrt. 133.
In België is de geneesmiddelenvoorziening geregeld door het KB van 3.7.1969 betreffende registratie van geneesmiddelen. Vooraleer in de handel te worden gebracht, moet elk geneesmiddel geregistreerd worden door de minister van Volksgezondheid, na advies van de bij het Ministerie van Volksgezondheid ingestelde Geneesmiddelencommissie, of na gunstig advies van de Gemeenschappelijke Benelux-Dienst voor registratie van geneesmiddelen, naargelang het geval. De aanvraag tot registratie wordt aan de minister gericht door de persoon die verantwoordelijk is voor het in de handel brengen van het geneesmiddel, ongeacht of hij fabrikant, invoerder, eigenaar of concessiehouder is. De geneesmiddelen die door de apotheker in zijn officina zijn bereid en door hem, in detail en zonder reclame, werden afgeleverd, worden niet beschouwd als in de handel gebracht. De voorschriften betreffende de aanvraag tot registratie van een geneesmiddel en de registratieprocedure worden bepaald in hetzelfde KB, evenals de samenstelling van de Geneesmiddelencommissie. Bijzondere bepalingen betreffen de farmaceutische specialiteiten, m.n. elk van te voren bereid geneesmiddel dat onder een speciale benaming en in een bijzondere verpakking in de handel wordt gebracht.
Ook zijn er bijzondere bepalingen voor de entstoffen en serums. Overtredingen van al die bepalingen worden gestraft met de straffen voorzien door de wet van 25.3.1964 op de geneesmiddelen.
