v., het waarnemen van de richting waarin (en soms de, plaats waar) een geluidsbron zich bevindt.
(e) Waarneming van de afstand van een geluidsbron (b.v. bij de kat) berust o.a. op het feit dat de klankkleur van geluid met de afstand verandert, doordat de hogere tonen tijdens de passage door de lucht sterker geabsorbeerd worden dan de lagere tonen. Dit geldt uiteraard alleen voor samengestelde geluiden, maar enkelvoudige tonen (➝harmonische) komen vrijwel niet voor. ➝richtinghoren.
