v. (-s), stoomturbine waarbij de stoomdruk aan weerszijden van een loopwiel even groot is.
(e) In de gelijkdrukturbine geschiedt de omzetting van warmte in mechanische energie door het drukverschil van de toegevoerde stoom ten opzichte van die in de procesruimte te gebruiken om de stoomdeeltjes een grote snelheid te geven. Deze vergroting van de stoomsnelheid geschiedt in stilstaande leischoepkanalen, ook wel straalbuizen genoemd. Hierna wordt de stoom in loopschoepen gevoerd waarbij arbeid wordt afgestaan in de vorm van kinetische energie. De loopschoepen, onderge-bracht in een loopwiel, waarvan er enkele verbonden zijn aan de turbineas, geven deze rotor een snelle draaiende beweging. De omtrekskracht op het loopwiel wordt geheel veroorzaakt door de richtingsverandering van de stoomdeeltjes in de gebogen schoepen. De omtrekskracht op het loopwiel kan ook gezien worden als de actiekracht of de impuls van de stoomdeeltjes, vandaar de ook wel gebruikte namen: actieof impulsturbine.
Als u de gemiddelde omtreksnelheid is van de loopschoepenkrans en c de theoretische stoomsnelheid, die ontstaat door het drukverschil tussen de intreezijde van het leiwiel en de uittreezijde van het loopwiel geheel in snelheid om te zetten, dan wordt het gunstigste rendement voor gelijkdrukturbines verkregen, indien u/c = 0,5. Hieruit is tevens te concluderen dat de gelijkdrukturbine geen al te grote gemiddelde omtreksnelheden behoeft te bezitten voor een goed rendement. Daar de totale stoomdrukomzetting een stoomsnelheid (afhankelijk van de expansie) van maximaal 1200-1400 m/s geeft, is dus een snelheid van de gelijkdrukturbine van 600700 m/s nodig voor het maximale rendement. Omdat bij deze hoge snelheden toch nog grote middelpuntvliedende krachten optreden, gaat men echter normaal niet verder dan 300—400 m/s. De ➝lavalturbine, ➝curtisturbine en ➝zoellyturbine zijn gelijkdrukturbines.
