de zielszorg die op verlangen van de staat uitgeoefend wordt onder militairen door daarvoor aangestelde functionarissen. Al spoedig na hun kerstening werden de Franken op hun veldtochten begeleid door geestelijken, die tevens meevochten.
Toen dit laatste de kerkelijke tucht verslapte, werden aparte militaire geestelijken (capellani) aangesteld (742), aan het hoofd waarvan de archicapellanus of eleëmosynarius kwam te staan.In Nederland is de geestelijke verzorging van de militairen van de zee-, landen luchtmacht in handen van bij de respectieve krijgsmachtdelen ingedeelde aalmoezeniers, predikanten, raadslieden en rabbijnen. Zij worden bij Koninklijk Besluit bij de krijgsmacht aangesteld; zij zijn dan ook in de organisatie van de krijgsmacht opgenomen. De geestelijke verzorgers dragen het militaire uniform met daarop het onderscheidingsteken van de militaire rang waarmee ze gelijkgesteld zijn. Het deelnemen door de militairen aan de geestelijke verzorging geschiedt op basis van vrijwilligheid.
In België was de zielzorg vroeger toevertrouwd aan de rooms-katholieke seculiere geestelijken die buiten de spreekkamer niet op kazernebezoek mochten. Sedert 1928 bestaat er een aalmoezeniersdienst van de katholieke, protestantse en israëlitische erediensten. De ➝aalmoezenier maakt deel uit van het actief kader. De opperaalmoezenier van de roomskatholieke eredienst bekleedt de rang van opperofficier, terwijl de opperaalmoezeniers van de twee andere erediensten hoofdofficieren zijn. Men vindt noghoofdaa!moezeniers,gelijkgesteldmet de hoofdofficieren, en aalmoezeniers eerste en tweede klasse, gelijkgesteld met de lagere officieren.
