Abel, Frans filmregisseur, *25.10.1889 Parijs. Gance debuteerde in 1907 als toneelspeler maar reeds in 1909 kwam hij bij de film, waar hij o.a. met M.Linder speelde.
Hij ging scenario’s schrijven, o.a. voor L.Feuillade, en regisseerde in 1911 zijn eerste film, La digue, ou pour sauver la Hollande. In zijn volgende films experimenteerde hij veelvuldig op filmtechnisch gebied. Zijn eerste grote succes werd de monumentale, pacifistisch gerichte film J’accuse (1919). Zijn snelle, impressionistische montage werkte hij verder uit in La roue (1922). Hoogtepunt van zijn montage-experimenten vormde Napoléon (1927), waarvoor hij het zgn. polyvisiesysteem, een voorloper van het cineramasysteem, ontwikkelde. Hierbij werd gebruik gemaakt van een drievoudig scherm waarop één breed panoramabeeld geprojecteerd werd, of drie afzonderlijke beelden die in onderlinge relatie stonden.
Ook ieder afzonderlijk beeld kon weer in vele kleinere, elkaar aanvullende beelden worden verdeeld. Zijn latere films werden veel eenvoudiger van opzet, vooral na zijn eerste geluidsfilm, La fin du monde (1931), waarin hij zelf de rol van Christus speelde, maar waarvan de regie hem werd ontnomen. In 1934 maakte hij geluid bij Napoléon en in 1938 ontstond een geheel nieuwe versie van J’accuse. In 1971 bewerkte hij Napoléon tot Bonaparte et la révolution. Films: La digue, ou pour sauver la Hollande (1911), J’accuse (1919 en 1938), La roue (1922), Napoléon (1927 en 1934), La fin du monde (1931), Un grand amour de Beethoven (1936), La Vénus aveugle (1940), La tour de Nesle (1954), Austerlitz (1960), Cyrano et d’Artagnan (1964).
