[Lat.], I. o. (-tieven), ww. van herhaling, iteratief; n. bn., herhalend: frequentatieve betekenis.
Zo zijn in het Ned. schokkeren en grommelen frequentatieven van schokken en grommen; het frequentatieve betekeniselement komt hier overeen met het suffix re(n) en le(n). Ook noemt men wel een werkwoord als hameren frequentatief, op grond van de betekenis: hameren = het herhaald gebruiken van een hamer. Zulke gevallen verschillen echter van de eerstgenoemde omdat zij geen werkwoorden naast zich hebben zonder frequentatieve betekenis.
