o. (-ten), ben. voor een type oorlogsschip. De fregatten die gebruikt werden van het begin van de 17e eeuw tot ca. 1870 waren scherper gebouwd dan de grotere oorlogsschepen en voerden drie masten, waarvan de beide voorste vierkant waren getuigd en de achterste langsscheeps.
Fregatten voerden in de 17e en 18e eeuw 20-50 stukken geschut. Eén type, het roeifregat of jacht was een klein oorlogsvaartuig dat, behalve door zeilen, ook door riemen kon worden voortbewogen.Ca. 1942 kwamen als fregatten voor escortediensten kleine stoomof motoroorlogsschepen in gebruik, omdat korvetten te klein en te langzaam waren voor de bestrijding van onderzeeboten. Het fregat kon snel en in grote aantallen worden gebouwd; waterverplaatsing 1400-2000 t, maximumsnelheid 20 knopen; uitgerust met onderzeebootbestrijdingswapenen. Het type is na de Tweede Wereldoorlog verder ontwikkeld en gesplitst in drie typen:
1. voor de onderzeebootbestrijding;
2. voor de verdediging tegen vijandelijke vliegtuigen;
3. voor de vliegtuigdirectie.
De twee geleide-wapenfregatten van de Ned. marine zijn speciaal ontworpen als vlaggeschip voor escortegroepen die tot taak hebben: onderzeebootbestrijding, bestrijding van oppervlaktedoelen, verkenning (surveillance) en verdediging tegen luchtdoelen. In aanbouw zijn standaardfregatten (S-fregatten) met een waterverplaatsing van 3500 t, bewapening: kanon van 7,6 cm, geleide-wapensystemen voor luchten zeedoelen en een wapendragend hefschroefvliegtuig, snelheid ca. 28 knopen, bemanning: 189 koppen. LITT. H. le Masson, Bâtiments de guerre d’aujourd’hui (1965).
