v. (-en), de rekenprocedure waaruit de onzekerheidsmarge volgt in een bepaald numeriek resultaat.
De foutenberekening wordt opgesteld uitgaande van voor het probleem relevante algoritmen. Bepaalt men b.v. de gemiddelde lengte van de lucifers in een luciferdoosje als de som van de lengtes gedeeld door het aantal, dan leert de waarschijnlijkheidsrekening dat aan het gemiddelde een fout kan worden toegekend die samenhangt met de spreiding in de gemeten lengtes. Het kwadraat van deze fout wordt berekend als de som van de gekwadrateerde afwijkingen van iedere lengte van het gemiddelde, gedeeld door het aantal maal het aantal minus één. Het toevoegen van een fout aan een numeriek resultaat op grond van een goed gefundeerde foutenberekening stelt een onderzoeker in staat dit resultaat te gebruiken voor verder onderzoek.
B.v. kan hij nagaan of dit resultaat binnen de foutenmarge in overeenstemming is met een theorie of met soortgelijke resultaten verkregen door andere onderzoekers.
