v. (-s),
1. figureren; het aanbrengen van iguren in de muziek , in de rede;
2. de gezamenlijke figuranten;
3. geheel van de op iets aangebrachte figuren.
In de muziek is figuratie een ritmische of melodische omspeling van een melodie of een akkoordenreeks (b.v. akkoordbrekingen), als variatie-element na 1600 een essentieel onderdeel van bijna alle compositievormen. In de variatie werd zij een zelfstandige techniek.
