Léo, Frans dichter-componist-zanger, *24. 8.1916 Monaco. Ferré maakte in 1946 in Le boeuf sur le toit zijn debuut.
Hij vertoonde zich vanaf de aanvang als romantisch anarchist (zwartfluwelen pak, rode shawl, Engelse bolhoed), een driftiggeëngageerd man, die zijn liederen als bommen de zaal in smijt: Franco la Muerte, Cannes la braguette, l’Affiche rouge, Est-ce ainsi que les hommes vivent? Daarnaast voelde hij zich verwant met de Franse poètes maudits als Rimbaud, Baudelaire en Verlaine, van wie hij vele teksten op muziek zette. Ook zocht hij vaak samenwerking met eigentijdse dichters als Louis Aragon en Jean Roger Caussimon. Later werd Ferré een zich isolerend zanger-componist, elk jaar met een nieuw avondvullend recital in de music-hall Bobino. Daarnaast ging hij zich bezighouden met meer ambitieuze projecten, zoals de opera La vie d’artiste (1950) of het oratorium op het befaamde gedicht van Apollinaire La chanson du mal aimé (1954), sinds 1970 ook met het componeren van declamatoria op eigen tekst, waarbij hij symfonie-orkesten combineert met popgroepen. LITT. C.Estienne, Léo Ferré, avec choix de textes (1962).
