in de Scandinavische mythologie een demonisch wezen van het geslacht der reuzen in de gedaante van een wolf. Bij de wereldondergang (Ragnarök) bevindt hij zich bij de scharen van reuzen die de góden bestrijden, en doodt hij de hoofdgod Odin; deze daad wordt door diens zoon Vidarr gewroken.
Aldus het Eddalied Völuspá, waarin de god Loki de aanstichter van alle kwaad is en Fenrir dan ook als zijn zoon geldt. Zelf wordt Fenrir de stamvader van de wolven, die de zon verslinden. De oudste vorm van deze mythe is waarschijnlijk dat Fenrir zelf de zonnewolf is, d.i. de verpersoonlijking van de zonsverduistering. Volgens de Snorra Edda verslond hij een hand van de god Tyr, die wellicht oorspronkelijk zonnegod was.
