[Lat., voorspoed], bij de oude Romeinen personificatie van het succes, waarschijnlijk in navolging van de Griekse Tyche. Haar tempel te Rome werd kort na 146 v.
C. gewijd. Haar verering nam vooral toe door de consuls Sulla, die zich Felix (de gelukkige) noemde, en Pompeius. In de keizertijd werd Felicitas nauw verbonden met de persoon van de keizer.
