v./m.,
1. als teken: zesde letter, als klank: vierde medeklinker van het alfabet;
2. alle namen of woorden in een alfabetisch gerangschikt boek, kaartsysteem e.d. die met een f beginnen.
De f gaat terug op de Semitische waw en de Griekse wau (digamma; in het Grieks later verdwenen) die een stemhebbende labiale aspirant (‘w’) aanduiden; in het Latijnse schrift en de daarvan afgeleide schriften is het teken in gebruik voor een stemloze labiodentale spirant.
Vormen Een minder gebruikelijke variant van de Semitische letter (1; vgl. V, Y) was het voorbeeld voor de Griekse (2) en Romeinse (3) vormen. De latere ontwikkelingen (4 minuskelcursief, 5 insulair, 6 karolingisch, 7 gotisch) beperken zich tot variaties in letterhoogte en de aanof afwezigheid van een staart. Pas sinds de renaissance zijn er ook vormen van andere structuur (8).
