[Lat.], v., in het Romeinse recht schuldoverneming, het zich stellen van een nieuwe debiteur ter vervanging van de oude als gevolg van passieve delegatie.
Indien de crediteur aan de expromissio meewerkte, kon de nieuwe debiteur zich door middel van stipulatio jegens hem verbinden, met als gevolg dat de oude debiteur van zijn verplichtingen ontslagen werd. Ten gevolge van deze schuldvernieuwing (zie novatio) gingen ook accessoire rechten, als borgtocht op pand, teniet.
