Spaans dichter en schrijver, *25.3.1808 Badajoz, ♱23.5.1842 Madrid. Op jeugdige leeftijd trad De Espronceda toe tot een geheim genootschap, Los Numantinos, dat antikoningsgezind was.
Hierdoor raakte hij in moeilijkheden en moest naar het buitenland vluchten. Hij week uit via Lissabon naar Parijs, waar hij deelnam aan de Julirevolutie van 1830. In 1833 keerde hij terug naar Spanje om daar deel te nemen aan de revolutie. In 1841 was hij enige tijd gezantschaps-secretaris in ’s-Gravenhage. De werken van De Espronceda vertonen alle kenmerken van de romantiek: melancholie, zelfaanbidding, sociale opstandigheid, genotzucht, doodsverlangen. Zijn toneelwerken hebben geen blijvende waarde, maar zijn dichtwerk is van hoog gehalte.
Het beste leert men De Espronceda kennen uit zijn lyrische gedichten, zoals het Canción del pirata, geïnspireerd door The corsair van Byron. Werken: Don Sancho Saldaña (6 dln. 1834), El estudiante de Salamanca (1839), Poesías lyricas (1840), El diablo mundo (1840-41; met daarin Canto a Teresa).
