[➝Gr.], o. (-ia), bruiloftslied.
(e) Bij Grieken en Romeinen was een epithalamium een koorlied dat bij het slaapvertrek van jonggehuwden werd gezongen. Als letterkundig genre werd het al in de oudheid beoefend door Sapfo en Catullus; in de nieuwe tijd in Frankrijk door de dichters van de Pléiade, in Engeland o.a. door E. Spenser en J. Donne. In Nederland in de 17e eeuw schreven vooral Vondel en Bredero epithalamia, maar ook Focquenbroch. Een 20e-eeuwse Ned. variant is J. Slauerhoffs Bruiloftslied.
