(Lat., brieven van duistere mannen; Du.: Dunkelmännerbriefe), een humanistische satire op de laatscholastieke theologie. De Epistolae werden anoniem gepubliceerd (1515-17) naar aanleiding van de strijd tussen de Keulse dominicanen en J.
Reuchlin als tegenhanger van diens Epistolae clarorum virorum (Lat., brieven van beroemde (letterlijk: heldere) mannen; 1514). Zij deden zich voor als geschriften van vertegenwoordigers van de scholastieke theologie, maar werden in feite door humanisten, in hoofdzaak door Crotus Rubianus (1e dl.) en Ulrich von Hutten (2e dl.), in barbaars Latijn geredigeerd om de spot te drijven met de onwetendheid, bekrompenheid en levenswandel van de scholastieke theologen. Zij beschimpten ook kerkelijke leerstellingen en instellingen. Ondanks hun veroordeling door Rome (1517), maakten de Epistolae grote opgang, en hadden ze veel invloed op vagantenen studentenlitteratuur. Uitgave: door A. Bönner (2 dln. 1924).LITT. W. Brecht, Die Verfasser der Epis. obs. virorum (1904).
