[➝Gr. sema, teken], o., het streepje dat in sommige gregoriaanse handschriften als ritmische aanwijzing voorkomt.
(e) Door de musicoloog A.➝Mocquereau werd het episema geïnterpreteerd als een accentloos steunpunt indien het staand is, als verlenging of genuanceerde verbreding wanneer het liggend is.
LITT. A. Mocquereau, Le nombre musical grégorien (2 dln. 1908-27); G. Sunol, Introd. à la paléographie music. grégor. (1935); E. Cardine, Paleografia gregoriana (1967).
