Aanduiding door B.➝Brecht gegeven (episches Theater) aan een dramatische vorm waarbij het handelingsverloop voortdurend onderbroken wordt door commentaren zoals de verteller, de epicus, dit pleegt te doen. De didactische bedoeling hiervan is de identificatie van de toeschouwer met de helden van het stuk te voorkomen en te verhinderen dat hij wegdroomt in de illusie.
Hij moet zich een kritisch oordeel over de gang van zaken vormen opdat de maatschappij die door mensen gemaakt is, door mensen veranderd zal worden. Middelen hierbij zijn o.a. songs, films, koren, borden met speciale teksten, veranderde belichting. Voorbeelden zijn: B. Brecht, Die Dreigroschenoper, Der kaukasische Kreidekreis; J. Littlewood, Oh, what a lovely war!.➝dramaturgie.
LITT. B. Brecht, Schriften zum Theater (1957); M. Kesting, Das epische Theater (1959); F.H. Crumbach, Die Struktur des epischen Theaters (1960); W. Hecht, Brechts Weg zum epischen Theater (1962); R. Grimm (red.), Episches Theater (1966).
