[➝Gr. epieikes, inschikkelijk], v., de (ongeschreven) regel volgens welke iemand soms in een bijzonder geval de wet niet hoeft na te komen, gelet op de bedoeling van de wetgever.
(e) De epikie, in de oudheid al bepleit door de Griekse filosoof Aristoteles, behoudt de billijkheid binnen het recht en steunt op de overtuiging dat een positieve wet niet alle bijzondere omstandigheden kan omvatten.
