[Gr. kardia, hart], o., het deel van het pericard dat direct het hart bekleedt; het binnenste blad van het hartzakje.
Het epicard bestaat uit een aan de hartspier grenzende laag bindweefsel, waarin veel vetcellen kunnen voorkomen, en daarbuiten een aaneengesloten laag platte mesotheelcellen (mesotheel). Ter hoogte van de hartbasis (grote vaten) buigt het epicard om in het hartzakje.
