[Gr. -eides, gelijkend op], v. (-n), gesloten (algebraïsch) oppervlak, dat door een rechte in twee (reële of imaginaire) punten wordt gesneden, dus een oppervlak van de tweede graad.
Een omwentelingsellipsoïde krijgt men door een ellips om een van de assen te laten wentelen. Als men de afstanden van alle punten tot een zeker meridiaanvlak in dezelfde reden verkort (of verlengt), dan ontstaat de algemene zgn. drie-assige ellipsoïde. Dit oppervlak heeft onderling loodrechte symmetrievlakken. Elke vlakke doorsnede is een ellips. De doorsneden met de symmetrievlakken heten de hoofddoorsneden; de assen van deze ellipsen heten de hoofdassen van de ellipsoïde; deze staan ook twee aan twee loodrecht op elkaar. Kiest men de hoofdassen als coördinaatassen en duidt men de lengten van de drie hoofdassen aan door 2a, 2b, 2c, dan is de vergelijking: (x/a)2 + (y/b)2 + (z/c)2 = 1, zoals men ziet van de 2e graad.
De bol is te beschouwen als een omwentelingsellipsoïde, waarvan de meridiaandoorsnede een cirkel is. De drie hoofdassen 2a, 2b, 2c zijn gelijk aan de middellijn 2r van de bol.
