m. (-en), zintuig voor de waarneming van elektrische spanningsverschillen.
Het bestaan van elektroreceptoren is ontdekt, mede als gevolg van het onderzoek aan elektrolokaliserende vissen (zie elektrische organen). Men kent elektroreceptoren slechts van bepaalde vissen. Het zijn zintuigen, afgeleid van het systeem van de zijlijnzintuigen. Zij bestaan uit min of meer diepe instulpingen in de huid met elektrisch gevoelige zintuigcellen in de diepte en een toevoergang die als stroomgeleider fungeert. De gevoeligste elektroreceptoren zijn de zgn. ampullen van Lorenzini bij kraakbeenvissen (haaien en roggen): een spanningsgradiënt langs het huidoppervlak van slechts 0,01 μV per cm wordt door deze dieren nog met reacties beantwoord.
