vorm van oorlogvoering, waarbij gebruik wordt gemaakt van elektronische middelen. Voor en tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de elektronika in de krijgsmacht vrijwel uitsluitend ten behoeve van de verbindingen toegepast.
Daarna werd steeds meer elektronika toegepast: elektronische navigatie-apparatuur, radar en elektronisch geleide wapens deden hun intrede als militaire middelen. Deze ontwikkeling bracht de grote mogendheden al spoedig tot het nemen van maatregelen om elkaar de toepassing van dergelijke middelen ter zee, te land en in de lucht zoveel mogelijk te beletten. De offensieve elektronische oorlogvoering, die wordt bedreven door speciale eenheden, omvat het storen, misleiden, peilen, onderscheppen en ten eigen bate aanwenden van vijandelijke elektronische communicatie-, navigatieen wapensystemen. De defensieve elektronische oorlogvoering behelst het nemen van maatregelen om de eigen elektronische middelen te beschermen tegen vijandelijke acties, dan wel het effect daarvan tot een minimum te beperken.
