[Eng.], m./v. mv., leer van de menselijke nederzettingen.
Een van de doeleinden van de ekistics is richtlijnen te vinden voor de ‘planning’ van menselijke nederzettingen, waarbij niet alleen rekening wordt gehouden met ruimtelijke aspecten. Men tracht zoveel mogelijk te steunen op kennis uit andere wetenschappen en past deze toe op een centraal object. Ekistics vertoont enige gelijkenis met de humane ecologie, ook is er verwantschap met de sociale morfologie. De nederzettingen zijn gerangschikt naar schaal, beginnend bij het individu, de kamer, het huis en lopend via eenheden als buurt, stad, metropool en megalopolis naar uiteindelijk de ecumenopolis. Hiervan worden bestudeerd de aspecten natuurlijk milieu, de mens, maatschappij, gebouwde omgeving en netwerken (verkeer, energie-transport, communicatie).
LITT. C.A.Doxiadis, Ekistics, an introd. to the Science of human settlements (1968).
