Otto Vilhelm, Zweeds dichter en essayist, *14.10.1880 Stehag, ♱3.9.1949 Saltsjöbaden. Ekelund schreef tijdens zijn studie in Lund impressionistische natuurpoëzie in de geest van Ola Hansson.
Later schreef hij onder invloed van de Franse en Duitse symbolisten weemoedige stemmingslyriek; de natuur werd het symbool van het zieleleven. Hij bewonderde de klassieke (vooral Griekse) litteratuur en drukte, mede onder invloed van Nietzsche, zijn streven naar hogere harmonie uit in gedichten van klassieke, strakke schoonheid en in aforismen. Hij was baanbrekend als dichter van vrije verzen. Na 1906 schreef hij vooral essays en aforismen. Zijn werk is vaak moeilijk toegankelijk, maar heeft veel betekenis gehad voor jongere dichtersgeneraties. Werken: poëzie: Vårbris (1900; Lentebries), Melodier i skymning (1902; Melodieën in de schemering), Dithyramber i afontglans (1906; Dithyramben in de avondglans); essays: Antiktideal (1909), Veri similia (2 dln. 1915-16); aforismen: Elpidi (1939), Atticism-humanism (1943); bloemlezingen: Dikter (3 dln. 1921), Valda sidor och essays 1908—1930 (1933). Uitgaven: Dikter (1951); Prosa (2 dln. 1952).
LITT. K.A.Svensson, V.Ekelund. Moralisten-kulturkritikern (1946); A.Werin, V.Ekelund (2 dln. 1960—61); N.G.Valdén, Inledning till V.Ekelund (1965).
