m. (-en), een alleenstaande verheffing, al dan niet met vlakke top, maar met vrijwel rechte hellingen, die met een concave knik in de omringende vlakte overgaan.
Eilandbergen zijn het eerst beschreven in de Kalahari, daarna algemeen gevonden in tropische gebieden met een droge tijd en in semi-aride en aride streken. Ook in de Europese middelgebergten komen dergelijke vormen voor. zie berg.
