v. (-en), versterkte stelling midden in vijandelijk gebied.
In de late middeleeuwen was de egelstelling een gesloten opstelling tegen de ruiterij van het met speren gewapende voetvolk. De gevelde speren werden als de stekels van een egel naar alle zijden gericht. Vergelijk ook de wagenburchten en de carré-formatie van vroeger tijd. In de Tweede Wereldoorlog werd het begrip door de Duitsers gebruikt ter aanduiding van de versterkte stellingen van soms zeer grote troepenmassa’s aan het Russische front, die zich rondom ter verdediging hadden ingericht.
