term uit de christelijke theologie. Hierbij wordt het leven niet slechts opgevat als kwantitatief eeuwig, in de zin van eindeloos, maar kwalitatief, in de zin van een leven in de gemeenschap met God en als zodanig onderscheiden van het tijdelijke, sterfelijke leven in deze wereld.
Vandaar dat het eeuwig leven geacht wordt reeds in deze wereld het deel te zijn van de mens die gelooft, d.w.z. die in betrekking tot God, de Eeuwige, staat. De leer van het eeuwig leven is in strijd met opvattingen van zielsverhuizing, eindeloze kringloop en vernietiging van het bestaan bij de dood. Het geloof in het eeuwig leven wordt aan het slot van de christelijke geloofsbelijdenis uitgesproken, zie onsterfelijkheid, opstanding.
