(EW), een door de Benelux-landen opgesteld ontwerp van eenvormig internationaal privaatrecht, hoofdzakelijk verwijzingsregels (1951), waarbij E. M.
Meijers een hoofdrol speelde. Het ontwerp, in 1966 en 1969 gewijzigd, heeft grote invloed uitgeoefend. Het heeft evenwel, vooral ten gevolge van diverse ernstige bezwaren die in de loop der jaren in België en Nederland tegen een aantal EW-regels zijn ontstaan, nooit formeel rechtskracht verkregen en is als verouderd te beschouwen.
