m. (g.mv.), huwelijk: in (door) de echt verbonden worden.
Oorspronkelijk duidde de term ‘echt’ een toestand van gebondenheid aan, die door personen ‘in echte’ niet eenzijdig kon worden beëindigd. Hiertoe behoorden in de eerste plaats de horigen en oorspronkelijk ook de ministerialen; laatstgenoemden konden sedert de 15e eeuw eenzijdig afstand doen van hun dienstmanschap.
