[Lat. calculare, rekenen], v., leerstoornis, gekenmerkt door ernstige moeilijkheden bij het aanleren van rekenkundige bewerkingen.
Dyscalculie kan optreden bij verder normaal begaafde kinderen, maar ook in samenhang met andere leermoeilijkheden zoals woorden leesblindheid. Ook kan ze een aspect zijn van een algeheel zwakke begaafdheid. Kinderen met dyscalculie hebben doorgaans aangepast onderwijs nodig, zie remedial teaching, zie buitengewoon onderwijs.
