v.,
1. onderdeel van de mechanica;
2. methode in de economie waarmee de betrekkingen tussen grootheden in de tijd worden geanalyseerd.
De dynamica bestudeert de beweging van lichamen waarbij de krachten die op een lichaam werken, als oorzaak van deze beweging in rekening worden gebracht. In de eigenlijke dynamica onderscheidt men: de dynamica van het stoffelijk punt en van een stelsel van stoffelijke punten, de dynamica van vervormbare vaste lichamen (zie elasticiteitsleer), de dynamica van onsamendrukbare fluïda (zie hydrodynamica) en de dynamica van samendrukbare gassen (aërodynamica). Bij uitbreiding spreekt men van elektrodynamica wanneer de invloed wordt bestudeerd van elektrische en magnetische krachten op elektrisch geladen lichamen.
